مردان کمتر از زنان رمانتیک و احساساتی هستند. دنیای عاشقانه اغلب برای مردان و زنان در فیلم ها، کتاب ها و کلیشه های فرهنگی بسیار متفاوت به تصویر کشیده می شود. زنان به‌عنوان رمانتیک‌های امیدوار و شیفته عشق به نظر می‌رسند، در حالی که مردان بی‌علاقه یا از نظر عاطفی محدود به روابطی خاص هستند.
اما آیا این کاریکاتورها واقعاً پیچیدگی عاشقانه‌های و روابط رمانتیک را نشان می‌دهند؟ آیا تحقیقات از این روایت رایج که زنان ذاتاً عاشق‌تر از مردان هستند حمایت می‌کند؟
یک نگاه عمیق در شواهد، دیدگاه متفاوت تری را نشان می دهد. در حالی که برخی تفاوت‌ها غیرقابل انکار است، علم به ما نشان می‌دهد که مردان و زنان در قلمرو رمانتیک بسیار شبیه‌تر از آن چیزی هستند که کلیشه‌ها تصور می‌کنند.
یک نگاه عمیق تر واقعیت ظریف تری را نشان می دهد.
نکات کلید
- تحقیقات ترکیبی از شباهت ها و تفاوت های جنسیتی را در روابط عاشقانه نشان می دهد.
- کلیشه ها تمایزات بین نگرش های عاشقانه مردان و زنان را بیش از حد مورد تاکید قرار می‌دهند.
- قدردانی از تفاوت های فردی کلید موفقیت رابطه است.
پژوهش چه می گوید؛ مردان کمتر از زنان رمانتیک و احساساتی هستند؟
برخی از مطالعات خود-گزارشی (self-report studies) تفاوت های جنسیتی در نگرش در مورد عشق را نشان می دهد. یک نظرسنجی از بیش از 5000 نفر نشان داد که زنان برای عشق بیشتر از مردان ارزش قائل هستند (84٪ در مقابل 63٪). زنان همچنین از کتاب ها و فیلم های عاشقانه بیشتر لذت می بردند. با این حال، یک نظرسنجی دیگر شان داد که مردان و زنان به یک اندازه از محتوای عاشقانه لذت می برند (هر کدام 74 درصد).
ابراز احساسات مردان و زبان عاشقانه
تحقیقات الگوهای ثابتی را در چگونگی تمایل مردان و زنان به ابراز احساسات و محبت عاشقانه در روابط نشان داده است. در حالی که همپوشانی قابل توجهی در این حوزه وجود دارد، جنسیت ها به طور متوسط به سمت سبک های مختلف جذب می شوند.
زنان اغلب نمایش های کلامی و احساسی عاشقانه را ترجیح می دهند. آنها از شنیدن تعارف متفکرانه، گفتن “دوستت دارم”، به اشتراک گذاشتن احساسات، تبادل هدایای صمیمانه در تولدها و سالگردها و زمان با کیفیتی که بر روی رابطه متمرکز است، لذت می برند. برای زنان، صمیمیت اغلب از طریق کلمات، حرکات و احساسات ایجاد می شود.
از سوی دیگر، مردان تمایل بیشتری برای نشان دادن محبت خود از طریق اقدامات مشخص و حرکات جوانمردانه دارند. آنها با برنامه‌ریزی قرارهای سرگرم‌کننده، تلاش برای مناسبت‌های خاص یا انجام کارهایی که شریک زندگی‌شان از آن متنفر است، نمایش عمومی محبت، شوخی، بازیگوش و لمس فیزیکی، علاقه خود را نشان می‌دهند.
روانشناسان چندین توضیح برای این تمایلات واگرا ارائه می‌کنند. دیدگاه‌های تکاملی استدلال می‌کنند که این تفاوت از نقش‌های جنسیتی باستانی سرچشمه می‌گیرند که در آن مردان باید زندگی را تامین می‌کردند و زنان از فرزندان مراقبت می‌کردند. نظریه‌های یادگیری اجتماعی همچنین بیان می کنند که دختران و پسران از سنین جوانی از طریق راهنمایی والدین، تصاویر رسانه ای و انتظارات اجتماعی برای ارائه رفتارهای عاشقانه مشخصی تشویق می‌شوند.
البته، این تمایلات جنسیتی نشان دهنده میانگین هستند و در یک طیف وجود دارند. همه مردان و زنان با آنها مطابقت ندارند. پرورش بیان عاطفی در پسران و دختران می‌تواند به گسترش هنجارهای مثبت. برخی شواهد نشان می‌دهند که تفاوت‌های جنسیتی در روابط عاشقانه در طول زمان با مدرن شدن نقش‌ها کاهش می‌یابد.
درک الگوهای جنسیتی در بیان عاشقانه بینش خوبی را فراهم می کند، اما نباید به صورت تجویزی مورد استفاده قرار گیرد. سالم‌ترین روابط شامل سبک های مختلف نشان دادن محبت است. آنچه بیش از همه مهم است این است که شرکای زندگی به وضوح خواسته‌ها و نیازهای خود را برای احساس دوست داشتن بیان کنند. درک متقابل به زوج ها این امکان را می دهد که از روش های منحصر به فرد یکدیگر برای پرورش صمیمیت قدردانی کنند.
تفاوت های شخصیتی
علاوه بر سبک‌های مختلف ابراز عشق، مردان و زنان در مورد ویژگی‌های شخصیتی ریشه‌دار که نگرش‌های عشقی و سبک‌های دلبستگی آنها را شکل می‌دهد نیز تفاوت‌هایی دارند.
در معیارهای نگرش‌ها عاشقانه، مردان در رویکردهای شوخ طبعی یا بازی‌بازی امتیاز بیشتری کسب می‌کنند. این سبک عاشقانه، عشق‌ورزی را یک بازی سرگرم کننده می‌دانند. از سوی دیگر، زنان به سبک‌های عشق‌ورزی متمایل هستند که به آرامی از طریق دوستی ایجاد می شوند. این مدل بر شناخت واقعی شریک زندگی خود و ایجاد صمیمیت از طریق تعاملات معنی دار مکرر تأکید دارد.
روانشناسان معتقدند که جامعه پذیری دوباره نقش کلیدی در این تفاوت های شخصیتی دارد. پسرها ممکن است برای عشق‌ورزی و انتخاب دختران تشویق شوند در حالی که دختران تشویق می شوند از چنین استراتژی هایی اجتناب کنند. فرزندپروری و الگوبرداری به پسرها می‌آموزد که سرسخت باشند و دخترها ظریف باشند. اما عوامل بیولوژیکی نیز احتمالاً با این الگو تعامل دارند.
در حالی که این تمایلات جنسیتی وجود دارد، شخصیت و روابط انسانی پیچیده است. مردان لودیک می توانند در طول زمان با ملاقات با شریک مناسب، احساسات شدیدی را در خود ایجاد کنند، همانطور که مردان نادیده انگاشته می توانند یاد بگیرند که خود را به روی دیگران باز کنند. زنان مضطرب می توانند امنیت را از طریق روابط حمایتی پایدار کشف کنند. با دلسوزی و کار، می توانیم الگوهای شخصیتی خود را گسترش دهیم و به سمت روابط سالم تر حرکت کنیم.
قدردان تفاوت‌های ظریف باشید
این تصور که مردان کمتر رمانتیک هستند، یک موضوع پیچیده را بیش از حد ساده می کند. در حالی که برخی از تفاوت ها وجود دارد، مردان هنوز برای روابط عاشقانه ارزش قائل هستند. کلیشه‌ها تفاوت های بین جنسیت ها را اغراق آمیز بیان می‌کنند، اما آدم‌ها در دنیای واقعی تنوع بیشتری را نشان می دهند. به جای قضاوت، باید از سبک های رمانتیک متنوع قدردانی کنیم. با درک، زوج‌ها می‌توانند روابط محکمی ایجاد کنند که هر یک از شرکا را منحصر به فرد می‌کند.
در نهایت مردان کمتر از زنان رمانتیک و احساساتی هستند؟
این سؤال که مردان کمتر از زنان رمانتیک و احساساتی هستند خیلی‌ها را مجذوب خود کرده است. اما شواهد نشان می‌دهد که این دوگانه یک دوگانه نادرست است.
نظرسنجی‌های بزرگ توسط وب‌سایت‌های دوستیابی نشان می‌دهد که تقریباً تعداد مردان و زنانی که از روابط عاشقانه لذت می‌برند، تقریباً برابر است، حدود ۷۴ درصد برای هر هر دو جنس. از سوی دیگر فراتحلیل‌ها نشان می‌دهند که نگرش‌های عاشقانه در دهه‌های اخیر با مدرن شدن نقش‌های جنسیتی برابرتر شده‌اند.
داده ها به جای مخالفت های سفت و سخت، تفاوت های ظریف را نشان می دهند. بله، تفاوت‌های قابل اندازه‌گیری وجود دارد – زنان در سبک‌های عشق استورژ امتیاز بیشتری کسب می‌کنند، در حالی که مردان به عشق شوخی‌طبعانه گرایش دارند. اما یک مطالعه در سال 2022 نشان داد که این شکاف در حال کاهش است.
سالم ترین روابط این تفاوت های ظریف را در بر می گیرند و فضایی را برای ابراز محبت به شیوه‌های مختلف ایجاد می کنند. کلیشه های سفت و سخت فقط باعث قضاوت های بی مورد می شوند.
با رفتن به سمت تفکرات باز و فرار از ایده‌ها قطبی شده اجازه می دهیم عشق در تمام اشکال بی شمارش شکوفا شود. زیرا در نهایت میزان رمانتیک بودن بر اساس جنسیت فرد تعریف نمی شود و رمانتیک بودن برخلاف ویژگی‌ها مردانه نیست. شواهد علمی و تجربی به ما نشان می‌دهد که مردان و زنان به طور یکسان مشتاق پیوندهای صمیمی، عاشقانه و رمانتیک هستند.
